Het ongelijk van Naval
Er zijn van die mensen die tweeten alsof we elkaar alleen maar serieus nemen. Die mensen polijsten iedere tweet alsof ze een gefrustreerde drang hebben om alles wat ze uiten aan een digitaal tegeltje bij zo veel mogelijk mensen aan de wand te krijgen. Mark Manson en James Clear zijn twee van die knapen. Ze hebben beiden een zeer succesvol boek geschreven waarin complexe filosofische, psychologische en sociologische onderwerpen zeer goed worden beschreven, maar zijn ook vól in de marketinghondendrol gaan staan. Met twee blote voeten. En ze zijn daarmee door hun huis gaan banjeren. Alles zit nu onder de marketingstront. Alles wat ze doen en wie ze zijn moet bijdragen aan de verkoop van hun boeken. Er wordt niets aan het toeval overgelaten. Er is geen twijfel meer, geen spontaniteit, geen grapjes, geen foutjes, geen pieken en dalen in emotie. Alles is voorgekauwd, veilig, geëdit, overlegd, en alle saaie platte tweetjes drukken eventuele geïnteresseerden in het funneltje om nóg meer boekjes te kopen.
Naval Ravikant is ook zo iemand. Hij heeft dan weliswaar geen boek geschreven, maar zijn tweetjes zijn ook van die oudewijventegeltjes. Tegeltjes die door veel van de mensen om mij heen worden gekopieerd. Plus hij hangt met Tim Ferriss, dus dan moet je wel een baas zijn, toch? Sommige tweetjes zijn heus wel vet en interessant. De meeste oorverdovend saai en gigantische open deuren. Het maakt Ravikant op z’n minst interessant.
Ik was op zoek naar specifiek boekje op Amazon en dat specifieke boekje drukte ik in mijn winkelmand. Tussen de aanbevolen artikelen zag ik een almanak van Naval Ravikant staan, geschreven door Eric Jorgenson, met een voorwoord van Tim Ferriss. Een boek waarin tweets en transcripten van podcasts met Naval zijn samengevat tot een, in dit geval alleen op basis van hoofdstuktitels en paragrafen, samenhangend verhaal. Omdat Naval de laatste tijd de hele tijd voorbij kwam scheuren in tweets en podcasts om mij heen, leek het me aardig om dat boekje eens te lezen. Kijken of ik eindelijk een keer een definitieve waterscheiding kon maken over dit figuur.
De Navalmanack bleek al gauw een schot ver naast de roos. M’n conclusie was simpel: je moet niet naar Naval luisteren. Het is een niet zo heel slim figuur die volgens mij nooit kritisch wordt bevraagd en daardoor is gaan geloven in letterlijk alle gedachten die in zijn hoofd opkomen. Die hij vervolgens dan zonder bronvermelding bijschaaft tot tweetjes voor het klootjesvolk.
Naval Ravikant is een multimiljonair en dat is al een reden om niet naar hem te luisteren. Dat is niets persoonlijks, maar op basis van een eigenschap (overigens een tip van hemzelf, om niet kritiek te hebben op personen, maar op generieke eigenschappen). Er zijn niet zo heel veel multimiljonairs en ze zijn dus een uitzondering. Mensen die miljoenen bezitten leven in een realiteit die weinig te maken heeft met het gemiddelde, de modus en de mediaan. Dat is een ongewenst resultaat, maar nog steeds een resultaat. Hierom moeten multimiljonairs ook bijna zonder uitzondering gauw hun bek houden. Waarom? Omdat ze zo veel geld hebben dat ze iedereen die ze tegenspreken kunnen afkopen, legaal of illegaal. Dan kan Naval wel roepen dat je negativiteit moet verwijderen, maar hij kán dat daadwerkelijk doen. Met zo veel geld kun je alles—en bijna alle ongemak—afkopen. Makkelijk praten. Geen wonder dat hij zo overtuigd is van alles. Het ís ook zo voor hem.
Naval is een investeerder. In zijn boek geeft hij aan dat mensen die investeren eigenlijk de beste mensen zijn (hij vindt zichzelf ook een verschrikkelijk goede familieman en schrijver). Want ze gebruiken leverage. Ze verdienen (krijgen) veel geld omdat ze geld verdienen (er recht op hebben) volgens de logica van het risico nemen. Ik twijfel eraan. Ik twijfel aan Naval.
Geld is niet belangrijk volgens Naval, maar verderop in het boek wel, maar dan weer niet, maar toch wel, maar ook niet, maar het lost wel je geldproblemen op, maar niet alle problemen, maar je moet wel zo veel mogelijk geld verdienen. Door zo weinig mogelijk te doen. Daarom zijn investeerders volgens hem de beste mensen.
'Je moet ook hard werken, maar ook niet. Je moet helemaal niet hard werken, maar wel stoppen met dingen die niets opleveren.' 99% van de dingen leveren niets op volgens Naval, maar 'je moet ze wel doen, maar je moet wel stoppen met onzin, maar je moet ook focussen, maar je hebt kleine inspiratiemomenten, die je moet pakken. En de rest van de tijd moet je nadenken. Maar wel hard werken. Niet aan onzin.'
Naval heeft ook verstand van gezondheid, zoals iedereen tegenwoordig. 'Je moet geen suiker eten, ook geen vet en suiker tegelijk, je moet het paleodieet aanhangen, je moet koud douchen, je moet naar Wim Hof luisteren, je moet vasten, je moet iedere ochtend krachttraining doen én een uur mediteren, maar je moet ook lang slapen en je moet geen wekker zetten. Maar je moet ook hard werken.'
Je moet volgens Naval ook negativiteit verwijderen. 'Je moet positief zijn. Je moet niets doen dat je af kunt kopen voor een bedrag lager dan je uurtarief. Je moet lui zijn. Je moet hard werken. En zonder negativiteit is er volgens Naval geen positiviteit, maar je moet niet negatief zijn. Je moet sowieso nooit iets doen dat niet goed is.'
Het grootste manco van Naval is dat hij, net als iedere egoïstische zelfverbeteraar verpakt als inspirator, op zoek is naar vrijheid. Niet de vrijheid om dingen te kunnen doen, maar vrijheid ván dingen. De mogelijkheden krijgen om dingen niet te doen omdat je, in het geval van Naval, niet iedere dag hoeft na te denken over hoe jij en je familie dan rond gaan komen. Als Naval wil, kan hij 24 uur per dag vier sterke dudes inhuren om hem overal naar toe te dragen in een satijnen hangmat. Ultieme vrijheid.
De egoïst Naval begrijpt niet dat streven naar vrijheid alleen maar meer opties geeft en je er niets aan hebt als je niet weet welke opties je moet kiezen.
Het is een belezen man, maar hij lijkt de kern van de boeken die hij leest niet te begrijpen. Zijn definitie van wijsheid is de langetermijneffecten van je acties kennen en dat is precies tekenend voor hoe Naval denkt. Alles draait om het individu. Al zijn tegenstrijdige adviezen gelden alleen voor hoe een individu kan floreren. Schijt aan de wereld. Laten we het beter maken voor ik. Het is lachwekkend om dan ook te lezen hoe hij zogenaamd anti-ego is.
Volgens mij is wijsheid weten welke kennis relevant is en wanneer kennis ontoereikend is. Naval weet alles zeker en is daardoor extreem onbetrouwbaar. De man is 47 jaar oud. Hou kun je dan alles zo zeker weten? Hoe kun je überhaupt dingen zo zeker weten?
Ik had het boek beter niet kunnen lezen en twee uur in de zon kunnen zitten. Wat dat betreft had ik beter naar Navals tips over meditatie kunnen luisteren.
