Dikke drenkelingen

De afgelopen jaren hebben mensen steeds minder excuses kunnen gebruiken om zichzelf wijs te maken dat zíj niet afvallen en de rest van de wereld wel. Het begint er toch aardig op te lijken dat een slanker lichaam begint bij jezelf.

Het genenargument (Ja maar het zit in m'n familie) heeft weinig voedingsbodem (pun intended) meer door het argument dat een dikke familie gewoon gezellig sámen frikandellen met slagroom eet en dáárom dik is. Niet omdat het in de genen zit. Ja, in degenen die in groepsverband frikandellen met slagroom eten.

En het argument ’ik weet niet waar het aan ligt’ kan worden beantwoord met ‘ja maar internet’ en ‘check het boek van Jelmer de Boer’.

En ook het argument ‘ik houd veel vocht vast’ is in de meeste gevallen gereduceerd tot volledige lariekoek.

Alleen mensen die een sneeuwpop maken houden veel vocht vast.

Maar één van de laatste hardnekkige populaire excuses is nog steeds ‘de spaarstand’ van het menselijk lichaam.

Hahaha.

Volgens mensen die de spaarstand als excuus gebruiken gaat je lichaam superefficiënt om met voedingsstoffen zodra je minder gaat eten. Het argument is dat het lichaam dan ‘alles op alles zet om voedingsstoffen op te slaan omdát je minder binnenkrijgt’. Het zogenaamde gevolg: vetopslag, terwijl je minder eet.

Het verhaal klinkt misschien bijzonder logisch, maar dan is verhongeren dus absoluut onmogelijk. Binnen dezelfde redenering zullen gestrande drenkelingen op een onbewoond (maar dan feitelijk niet meer onbewoond) eiland die per dag een halve kokosnoot, een schelp en een handjevol zand eten gelijk in die zogenaamde spaarstand raken en moddervet worden gered door die toevallig passerende vissersboot.

Nee, het klopt dat je minder actief kan worden door minder eten (zoals je ook actiever kan worden door meer te eten) en dat betekent in de lange termijn dat je, omdat je steeds slanker wordt, steeds minder nodig hebt om dat lijf van je te voorzien van energie.

Dus je basisbehoefte gaat, bij afslanken, omlaag.

Scheelt weer in je portemonnee. Over sparen gesproken.

De spaarstand is een term die vaak wordt gebruikt als venijnig excuus terwijl het een leugen in het kwadraat is. Immers: nee, je bent niet aan het diëten en nee, je lichaam slaat niet opeens heel efficiënt energie op.

Als je gewicht toeneemt eet je teveel. Niet te weinig.

Ja, maar de spaarstand.

Nee

Sparen kan alleen bij een overschot.