Wat er mis is met de sportschool

Vers van de middelbare school en nog steeds zo groot als een uit de kluiten gewassen kleuter, stapte ik vol angst maar met veel hoop de plaatselijke sportschool binnen. Wat het precies was, wist ik niet, maar ik wist wel dat de grootste kasten van het dorp daar iets deden waardoor ze de grootste kasten van het dorp werden. Toen dacht ik nog dat het iets met al die ijzeren apparaten was en dat heb ik heel wat jaren geloofd.

Zo moest ik er ook uitzien want misschien zagen meisjes me dan eindelijk staan. Ik wist toen nog niet dat een gespierd lichaam an sich niet zorgt voor aandacht, maar dat het ook uitmaakt hoeveel volgers je op Instagram hebt. Wat toen overigens nog niet bestond.

Tegelijk met mijn aarzelende sportschoolbezoeken kwam een verlate groeispurt en ik werd toch nog volwassen. Ik was blij dat ik op mijn negentiende dan toch eindelijk volgroeid was. Joh, ik had zelfs de baard in de keel. Het kon niet op.

Die bezoekjes aan de sportschool bleven frequent en het enige wat ik daar deed was tijd investeren in het doen van saaie, voor een leek bijzonder rare, oefeningen om zo iedere dag ietsje groter te worden. In een plek die ‘sportschool’ heette, terwijl ik wat ik daar deed niet echt een sport vond en ik er ook geen onderwijs kreeg. Ja, dat ik Bambix moest eten omdat ik net de laatste pull-up in m’n set niet haalde. En dat winegums óók koolhydraten bevatten. Dat soort onderwijs.

Meer dan tien jaar later vind ik de term sportschool nog steeds kut maar doe ik nog steeds iets wat verder geen doel dient dan er beter uitzien. Ja ik wil beter worden in wat ik moet doen om er beter uit te zien zodat ik er nog beter uitzie. Die cirkelredenering wil ik nog wel voor je toegeven, maar verder is er voor mij geen extra reden om gewichten te verplaatsen.

Het is dan ook een enorme dooddoener als ik op Vice lees dat je opgepompte lijf niets waard is buiten de sportschool.

Die titel klopt natuurlijk helemaal niet. Want nu ik zo knap ben en zoveel Instagramvolgers heb, werpen de vrouwen zich voor m’n voeten. Er sliden meer vrouwen in mijn DM's dan er plek is.

Maar de inhoud van het artikel op Vice is wel weer compleet waar: als je traint om er goed uit te zien, ben je niet direct goed in volleybal of voetbal. Want je bent dan dus enorm efficiënt om je doel te bereiken. Namelijk er beter uitzien. Anders ging je wel op volleybal of voetbal.

En nee, je hebt geen reet aan een dikke biceps (trouwens ook geen biceps aan je dikke reet). Behalve dat je een dikke biceps hebt. En dat is kennelijk stoer en mannelijk en aantrekkelijk en kijk mij eens kast zijn.

Als je goed wilt worden in voetbal, dan ga je op voetbal. Als je goed wilt worden in Crossfit, dan ga je op Crossfit. En als je goed wilt worden in bier drinken, dan ga je naar de kroeg.

En als je er beter uit wilt zien, ga je naar de sportschool.

Alleen noem je het dan geen sportschool.